خطبه ششم نهج البلاغه

هفته ششم

خطبه ششم

    6

وَ مِنْ كَلامٍ لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ

لَمَّا اُشِيرَ عَلَيْهِ بِاَلَّا يَتْبَعَ طَلْحَةَ وَ ٱلزُّبَيْرَ وَ لا يُرْصِدَ لَهُمَا الْقِتَاَل

وَ اللَّهِ لَا اَكُونُ كَالضَّبُعِ : تَنَامُ عَلَي طُولِ اللَّدْمِ ، حَتَّي يَصِلَ إِلَيْهَا طَالِبُهَا ، وَ يَخْتِلَهَا رَاصِدُهَا ، وَ لَكِنِّي اَضْرِبُ بِالْمُقْبِلِ إِلَي الْحَقِّ الْمُدْبِرَ عَنْهُ ، وَ بِالسَّامِعِ الْمُطِيعِ الْعَاصِيَ الْمُرِيبَ اَبَداً حَتَّي يَأتِيَ عَلَيَّ يَوْمِي . فَوَاللَّهِ مَا زِلْتُ مَدْفُوعاً عَنْ حَقِّي ، مُسْتَأْثَراً عَلَيَّ ، مُنْذُ قَبَضَ اللَّهُ نَبِيَّهُ صَلَّي اللهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ حَتَّي يَوْمِ النَّاسِ هَذَا .

ترجمه فارسي خطبه 6 

و از سخنان آن حضرت عَلَيْهِ السَّلام است

هنگامي كه به او پند داده شد كه پي طلحه وزبير را نگيرد و با آن دو نجنگد، فرمود:

به خدا سوگند مانند كفتار نيستم: كه درطول آواز بخواب مي رود، تا اينكه خواهانش به او مي رسد، و ديده بانش او را مي فريبد، بلكه من همواره به كمكِ روي آورنده ي به حقّ پشت كننده به آن را مي كوبم، و به كمكِ شنونده ِي مطيع، عصيانگر شكّاك را مي زنم، تا اينكه روز رحلتم فرا رسد. قسم به خدا از زماني كه خداوند پيامبرش صَلَّي اللّهُ عَلَيْهِ وَ آلِه را فرا خواند همواره از حقّ خود بازداشته  شده ام، و تا روز اين مردم حقّ من به ديگري اختصاص داده شده است.