تا بر بسيط سبز چمن پا گذاشته ست
دستش بهار را به تماشا گذاشته ست
.
از بس كه دست برده در آغوش آسمان
پا بر فراز گنبد مينا گذاشته ست
.
مي بارد از طلوع نگاهش تبار صبح
خورشيد را به سينه ي خود جا گذاشته ست
.
تا مثل كوه ريشه دَواند به عمق خاك
يك عمر سر به دامن صحرا گذاشته ست
.
دستي لطيف، ساغر سرشار عشق را
در هفت سين سفره ي دنيا گذاشته ست
.
نوري «امين» نشسته در آغوش «آمنه»
دريا قدم به ديده ي دريا گذاشته ست
.
نوري كه از تبلور رخسار او دميد
مهتاب را به خانه ي دل ها گذاشته ست
.
.
.
- جمعه ۲۴ آبان ۹۸ ۱۰:۴۲ ۲۲ بازديد
- ۰ نظر