تسليت شهادت امام جواد )ع)

 گفت: به چه دليل؟ گفتم: زيرا دست، اطلاق بر انگشت ها و كف دست مى‏ شود تا مچ. خداوند در آيه تيمم نيز مي فرمايد: «فَامْسَحُوا بِوُجُوهِكُمْ وَ أَيْدِيكُمْ.» (مائده / ۶) -روى زمين پاكى را (و هر دو دست خود را به آن زمين بزنيد) و مسح كنيد مقدارى از روي هاى خود و دستهاى خود را از آن خاك.-حرف مرا گروهى از دانشمندان قبول كردند.

يك دسرته ديگر گفتند: بايد تا آرنج قطع شود؛ پرسيد: به چه دليل؟ گفتند: زيرا خداوند در اين آيه مي فرمايد: «وَ أَيْدِيَكُمْ إِلَى الْمَرافِقِ.» (جن / ۱۸)-و دستهاى خود را تا آرنجها بشوييد- يعني در شستن دست در وضو، بايد تا آرنج را شست؛ پس حد دست تا آرنج است.

در اين موقع رو به جانب محمّد بن على كرده گفت: شما چه مي گوييد؟ فرمود: اي امير المؤمنين! اينها نظر خود را در مورد دست دزد گفتند. خليفه گفت: شما را به خدا سوگند كه شما نيز نظر خود را بفرمائيد. فرمود: اكنون كه قسم دادى مي گويم كه اينها بر خلاف دستور پيامبر اكرم ـ صلي الله عليه و آله ـ مي گويند! زيرا دست دزد بايد از آخر انگشتان قطع شود و كف دست باقى بماند. گفت: به چه دليل؟ فرمود: به دليل فرمايش پيغمبر اكرم كه فرموده است: سجده بر هفت موضع انجام مى‏شود: صورت و دو دست و دو زانو و دو پا؛ اگر دستش را از مچ يا آرنج قطع كنند، ديگر دستى نخواهد ماند تا سجده نمايد! خداوند تبارك و تعالي مي فرمايد: «أَنَّ الْمَساجِدَ لِلَّهِ.» ،- كه مسجدها از آن خداست.- منظورش همين هفت موضع است كه با آن سجده مي كنند، آنچه اختصاص به خدا داشته باشد قطع نمي شود.

معتصم حرف او را پسنديد و دستور داد دست دزد را از انتهاى انگشتان قطع كنند و كف دست را باقى بگذارند.

ابن ابى داود گفت: براى من قيامتى به پا شد! آرزو داشتم كه زنده نباشم. زرقان گفت: ابن ابى داود بعدها به من گفت: پس از سه روز پيش معتصم رفته و گفتم: خير خواهى براى امير المؤمنين بر من واجب است. من مي خواهم در موردى با شما صحبت كنم كه مي دانم به واسطه اين حرف اهل جهنم خواهم شد. پرسيد منظورت چيست؟ گفتم: وقتي امير المؤمنين براى حكمى از احكام دين تمام دانشمندان مملكت و فقيهان را در مجلس خود احضار مي كند و از آنها مي پرسد و ايشان نيز نظر خود را مي دهند، با اينكه در چنين مجلسى خويشاوندان اميرالمؤمنين و سپه داران و وزيران و منشيان حضور دارند و مردم پيوسته گوش به چنين مجالسى دارند كه چه اتفاق مى‏افتد؛ چرا شما سخن تمام دانشمندان را رها مي كنى و گفتار مردى را مي پذيرى كه گروهى از مسلمانان مدعى امامت او هستند و مي گويند: او شايسته مقام خلافت است نه معتصم. و سپس به حكم او عمل مي نمايي و حكم فقها را ناديده مي گيري؟!

ابن ابي داود مي گويد: متوجه شدم رنگ چهره معتصم تغيير كرد و فهميد چه كرده است؛ گفت: خدا به تو پاداش اين نصيحت و خيرخواهى را بدهد.

معتصم فرداي آن روز به فلان منشي دربار دستور داد كه حضرت جواد را به منزل خود دعوت كند. ولى امام عليه السلام نپذيرفت و فرمود: مي دانيد كه من به مجالس شما نمى‏آيم. گفت: من شما را براى صرف غذا دعوت مي كنم، آرزو دارم قدم بر روى فرش ما بگذاريد و منزل ما را تبرك فرمائيد؛ فلان كس نيز از وزيران خليفه آرزوى ملاقات شما را دارد. حضرت پديرفت و به منزل او رفت و پس از ميل كردن مقدارى غذا، احساس مسموميت نمود و مركب سوارى خود را خواست تا برود. صاحب منزل تقاضا كرد كه بيشتر تشريف داشته باشيد. فرمود: رفتن من براى تو بهتر است. حضرت جواد عليه السلام آن روز تا شب پيوسته حالش خراب بود و قي مي فرمود و از درد شكم به خود مى‏ پيچيد تا از دنيا رفت. (تفسير عياشي ۱ج ص ۳۱۹)

***

به گزارش روضه نيوز ؛سوالشده كه حضرت امام جواد (ع) داراي چند فرزند ذكور بوده است؟ و اگر از دو فرزند بيشتر دارند، از فرزندان ذكور غير معروف ايشان آيا ساداتي منتسب به ايشان مي‌باشند، يا خير و دليل اختلاف علما در تعداد فرزندان ذكور ايشان چيست و چرا فرزندان غير معروف ايشان در تاريخ به وضوح از آنها نامي برده نشده است؟اسلام كوئست دوپاسخ در ادامه مي نويسد:

***