مادرم مي گويد مهربان و بخشنده باش، حتا با كسي كه مطمئن نيستي شايسته اش باشد. و از ياد نبر درون همه آدم ها توفان برپاست، مثل درون خودت.
نيمي از جانت را صرف مهرباني كن، و نيم ديگرش را نگه دار براي التيام دردهايي كه ناسپاسي پيشكشت خواهد كرد.
كم كم ياد ميگيري بي منت و بي توقع دوست بداري و ببخشي و رنگي به دنياي تيره بپاشي.
از ياد نبر مهرورزيدن قبل از همه محبتي است به خودت...
و من معتقدم اگر مثل مادرم بزرگ نيستم، دست كم مي توانم بياموزم در همه حال، حرمت انسان را نگه دارم، حرمت همه را، از جمله خودم...
- عضو
- یکشنبه ۰۵ اسفند ۹۷ ۱۳:۲۰ ۲۱ بازديد
- ۰ نظر