شوراي فرهنگي آب و فاضلاب استان مركزي

نكته اي كه در مورد نماز قابل توضيح است ، توجه دادن به اين حقيقت متعالي است كه روح حقيقي نماز و فلسفه شكوهمند آن چيزي جز عبوديت محض در مقابل آفرينشگر يگانه هستي و ابراز خشوع بنده ناتوان در پيشگاه قادر متعال نيست و هر آنچه كه انديشمندان و قلم به دستان ، پيرامون فوايد گوناگون نماز در عرصه هاي مختلف بگويند و بنويسند تنها به منزله حاشيه اي بر اين متن گهر بار خواهد بود .

دهان انسان را برخي قلب دوم بدن ناميده اند و توجه به اين نكته كه چنانچه محيط دهان فردي تميز باشد ، آن فرد از ابتلا به بسياري از بيماري ها در امان است ، اين نامگذاري را بسيار مناسب جلوه مي دهد .
به عنوان مثال عفونت هاي دهان و دندان به ويژه در كودكان ، نقش مهمي در ايجاد بيماري هاي روماتيسميدارد و نقش دندان ها در حفظ و زيبايي و قدرت جويدن و صحبت كردن به خوبي مشخص است و حتي نبودن دندان هاي سالم و زيبا براي بانوان و دوشيزگان ( به خصوص ) اثرات رواني زيادي باقي مي گذارد . چرا كه در كتاب هاي علمي دندانپزشكي مي خوانيم : نيمي از زيبايي بشر منوط به صورت او و از اين مقدار 3/2 آن مربوط به دهان و دندان ها است .
رعايت بهداشت دهان و دندان و پيشگيري از بيماري هاي مختلف آن ، از جمله پوسيدگي دندان ها و بيماري هاي پريودنتال ( بيماري هاي لثهو بافت هاي پشتيبان ) و .. به بهترين شكل بوسيله مسواك زدن ، انجام مي پذيرد.
اما دين مبين اسلام ، از قرن ها پيش با توصيه هاي مؤكد ، مسلمانان را به طرف اين نكته درخشان بهداشتي هدايت نموده است تا جايي كه پيامبر اكرم (ص) مي فرمودند : ” اگر بر امتم سخت نمي شد مسواك زدن را واجب مي كردم ” و حتي در حديثي ديگر نحوه مسواك زدن را از بالا به پايين و از پايين به بالا نموده اند كه مطابق با جديدترين توصيه هاي علمي درباره روش مسواك زدن است .
علاوه بر آن در كتب گوناگون فقهي و عبادي اسلام ، دستورات مؤكد مبني بر مسواك زدن هنگام ساختن وضو و نماز آمده است و با توجه به اين كه نمازگزار روزانه حداقل 3 بار وضو مي گيرد ، چنانچه قبل از هر وضو اقدام به مسواك زدن بكند ، از حد اكثر پاكيزگي لازم براي پيشگيري از تمامي بيماري هاي دهان و دندان برخوردار مي شود .

نويسنده:دكترمجيد

آرزو كن

گوشهاي ” خدا ” پر است از آرزو و دستهايش پر از معجزه

شايد بزرگترين آرزوي تو كوچكترين معجزه ي ” خدا ” باشد . . .

.

 

يافته هايت را با باخته هايت مقايسه كن

 اگر ” خدا ” را يافتي هر چه باختي مهم نيست . . .

 

 

به ” خدا ” گفتم : تو را چگونه ميتوانم ببينم , ” خدا ” گفت :

تو من را نخواهي ديد اما كسي را برات گذاشتم كه نيمي ازمن است

” مادر “

هفته بيست و دوم

خطبه بيست و دوم از نهج البلاغ

متن:

و من خطبة له عليه السلام

فَإِنَّكُمْ لَوْ عَايَنْتُمْ مَا قَدْ عَايَنَ مَنْ مَاتَ مِنْكُمْ لَجَزِعْتُمْ وَ وَهِلْتُمْ وَ سَمِعْتُمْ وَ أَطَعْتُمْ وَ لَكِنْ مَحْجُوبٌ عَنْكُمْ مَا قَدْ عَايَنُوا وَ قَرِيبٌ مَا يُطْرَحُ الْحِجَابُ وَ لَقَدْ بُصِّرْتُمْ إِنْ أَبْصَرْتُمْ وَ أُسْمِعْتُمْ إِنْ سَمِعْتُمْ وَ هُدِيتُمْ إِنِ اهْتَدَيْتُمْ بِحَقٍّ أَقُولُ لَكُمْ لَقَدْ جَاهَرَتْكُمُ الْعِبَرُ وَ زُجِرْتُمْ بِمَا فِيهِ مُزْدَجَرٌ وَ مَا يُبَلِّغُ عَنِ اللَّهِ بَعْدَ رُسُلِ السَّمَاءِ إِلَّا الْبَشَرُ

ترجمه:

سخني در بيداري غفلت زدگان

شمايان، شمايان را مي‏گويم اي بي‏خبران اگر ببينيد آنچه را گذشتگانتان ديدند، بي‏تابي و زاري كنيد و بترسيد، آنگاه بشنويد و به فرمان آييد. امّا سوگمندانه ديدگانتان از آن همه حقايقي كه آنها ديده‏اند نابيناست، و چه زود پرده‏ها كنار رود.

شما مي‏توانيد ببينيد البتّه اگر ديدگانتان را باز كنيد، و بشنويد اگر گوشهاتان را سبك سازيد، و به راه آييد اگر راه پذير باشيد. براستي گويم كه عبرت مايه‏ها، بي‏پرده در اختيارتان، و زمينه‏هاي باز داري شما از آنچه بايد باز ايستيد پيش رويتان است. اينك شما هستيد كه بايد پيام الهي را بنيوشيد، كه پس از فرشتگان، تنها انسان پيام‏آور خداست.

انديشه

پيام تسليت در پي ارتحال حجت‌الاسلام والمسلمين هاشمي رفسنجاني

سيد علي خامنه‌اي
 ۱۹ ديماه ۱۳۹۵ 

http://s3.picofile.com/file/8283630826/0_0.jpg

هفته بيستم ، خطبه بيستم از نهج البلاغه

و من خطبة له عليه السلام

فَإِنَّكُمْ لَوْ عَايَنْتُمْ مَا قَدْ عَايَنَ مَنْ مَاتَ مِنْكُمْ لَجَزِعْتُمْ وَ وَهِلْتُمْ وَ سَمِعْتُمْ وَ أَطَعْتُمْ وَ لَكِنْ مَحْجُوبٌ عَنْكُمْ مَا قَدْ عَايَنُوا وَ قَرِيبٌ مَا يُطْرَحُ الْحِجَابُ وَ لَقَدْ بُصِّرْتُمْ إِنْ أَبْصَرْتُمْ وَ أُسْمِعْتُمْ إِنْ سَمِعْتُمْ وَ هُدِيتُمْ إِنِ اهْتَدَيْتُمْ بِحَقٍّ أَقُولُ لَكُمْ لَقَدْ جَاهَرَتْكُمُ الْعِبَرُ وَ زُجِرْتُمْ بِمَا فِيهِ مُزْدَجَرٌ وَ مَا يُبَلِّغُ عَنِ اللَّهِ بَعْدَ رُسُلِ السَّمَاءِ إِلَّا الْبَشَرُ

ترجمه:

سخني در بيداري غفلت زدگان

شمايان، شمايان را مي‏گويم اي بي‏خبران اگر ببينيد آنچه را گذشتگانتان ديدند، بي‏تابي و زاري كنيد و بترسيد، آنگاه بشنويد و به فرمان آييد. امّا سوگمندانه ديدگانتان از آن همه حقايقي كه آنها ديده‏اند نابيناست، و چه زود پرده‏ها كنار رود.

شما مي‏توانيد ببينيد البتّه اگر ديدگانتان را باز كنيد، و بشنويد اگر گوشهاتان را سبك سازيد، و به راه آييد اگر راه پذير باشيد. براستي گويم كه عبرت مايه‏ها، بي‏پرده در اختيارتان، و زمينه‏هاي باز داري شما از آنچه بايد باز ايستيد پيش رويتان است. اينك شما هستيد كه بايد پيام الهي را بنيوشيد، كه پس از فرشتگان، تنها انسان پيام‏آور خداست.

هفته نوزدهم

خطبه نوزدهم از نهج البلاغه

و من كلام له عليه السلام قاله للأشعث بن قيس و هو على منبر الكوفة يخطب

فمضى في بعض كلامه شي‏ء اعترضه الأشعث فقال يا أمير المؤمنين هذه عليك لا لك فخفض عليه السلام إليه بصره ثم قال مَا يُدْرِيكَ مَا عَلَيَّ مِمَّا لِي عَلَيْكَ لَعْنَةُ اللَّهِ وَ لَعْنَةُ اللَّاعِنِينَ حَائِكُ ابْنُ حَائِكٍ مُنَافِقُ ابْنُ كَافِرٍ وَ اللَّهِ لَقَدْ أَسَرَكَ الْكُفْرُ مَرَّةً وَ الْإِسْلَامُ‏ أُخْرَى فَمَا فَدَاكَ مِنْ وَاحِدَةٍ مِنْهُمَا مَالُكَ وَ لَا حَسَبُكَ وَ إِنَّ امْرَأً دَلَّ عَلَى قَوْمِهِ السَّيْفَ وَ سَاقَ إِلَيْهِمُ الْحَتْفَ لَحَرِيٌّ أَنْ يَمْقُتَهُ الْأَقْرَبُ وَ لَا يَأْمَنَهُ الْأَبْعَدُ

أقول يريد عليه السلام أنه أسر في الكفر مرة و في الإسلام مرة و أما قوله عليه السلام دل على قومه السيف فأراد به حديثا كان للأشعث مع خالد بن الوليد باليمامة غر فيه قومه و مكر بهم حتى أوقع بهم خالد و كان قومه بعد ذلك يسمونه عرف النار و هو اسم للغادر عندهم

ترجمه:

برخورد با مخالفان

آنگاه كه امام بر منبر كوفه خطبه ايراد مي‏فرمود، «اشعث بن قيس» بر خطبه حضرت به اعتراض عرضه داشت: «اي امير مؤمنان، اين سخن بر ضّد تو است نه بر نفعت». حضرت نگاه معني داري بدو كرد و چنين فرمود:

تو چه مي‏فهمي چه چيز به ضرر يا به سود من است نفرين خدا و نفرين كنندگان بر تو باد، دروغ باف پسر دروغ باف، منافق كافر زاده در بي‏عقلي تو همين بس كه دو بار اسير شدي: يك بار در حال كفر، و ديگر بار در اسلام. مال و تبارت هم موجب نجات تو نشد. آري، آن كس كه براي دشمن جاسوسي كند و خاندان خويش را به كشتن دهد، سزاوار خشم و دشمني نزديكان، و بي‏اعتمادي غريبگان خواهد بود.

شريف رضي گويد: منظور امام از اسارت اشعث آن است كه او يك بار در زمان كفرش اسير گرديد و بار ديگر در زمان اسلام. و امّا مراد حضرت از «دَلَّ عَلي قَوْمِهِ السَّيْفَ»، دغلكاري و جاسوسي او در شهر «يمامه» است كه اطّلاعاتي را در اختيار خالد بن وليد گذاشت و قبيله خويش را فريفت تا خالد بدانها دست يافت. از آن پس قبيله‏اش او را «عرف النّار» لقب دادند يعني فريب كار.