محرم و صفر چگونه جمهوري اسلامي را زنده نگه داشته است + تصاوير

دور كردن مسئولان نظام از مدل عزت مدار حركت حضرت سيدالشهدا(ع) با زدن برچسب هايي نظير تندروي، بنيادگرايي، خشونت طلبي و جنگ طلبي از جمله راهكار دشمنان خارجي و دوستان نادان داخلي براي مقابله با حركت عاشورايي است.

مشرق- ظهور انقلاب اسلامي در كشوري كه مستعمره فكري و سياسي آمريكا بود، بدون تكيه بر آرمان هاي عاشورا و توسل به سيدالشهداء عليه السلام امكان پذير نبود. بدون حضور علماي شيعه، مساجد و حسينيه ها و بدون راهپيمايي هاي ميليوني عاشورايي جنبش اجتماعي مردم ايران به پيروزي نمي رسيد و مانند بسياري از حركت هاي گذشته نظير مشروطيت و ملي شدن صنعت نفت ابتر مي ماند.

الگو قرار دادن حركت سيدالشهداء همواره يكي از رموز موفقيت نظام جمهوري اسلامي در معادلات بين المللي و داخلي بوده است.

بر اين اساس تاريخ نشان مي دهد كه هرگاه مسئولان جمهوري اسلامي با پيروي از مقام ولايت، رفتار و گفتار خود را از مدل عزت حسيني استخراج كرده اند، دشمن مجبور به عقب نشيني شده و هرگاه خلاف اين اتفاق افتاده دشمنان اسلام شاد و مسرور گشته اند. در مسائل منطقه اي نيز پيروزي هاي جبهه مقاومت و نيروهاي اسلام گرا تنها زماني به دست آمده كه آنها شهادت و عزت را به تسليم، سازش، باج دادن و كوتاه آمدن ترجيح داده اند.

به علاوه پايداري عوام و خواص جامعه در برابر تحريم هاي طولاني مدت، ناتوي فرهنگي، امواج ماهواره اي، و انواع و اقسام دشمني ها تنها با عشق و ارادت به نهضت سالار شهيدان ممكن مي شد. نوجوانان و جوانان ايراني اسلامي در ميان تمام تهاجمات نرم دشمنان انقلاب و در غياب ساختارها و سازمان هاي انقلابي نظير نظام تعليم و تربيت، سينما و دستگاه رسانه اي قوي و مديريت صحيح و رشد دهنده فرهنگي، تنها در دو ماه محرم و صفر دين و دنياي خود را بيمه نموده و به استقبال يكسال مسموميت فكري و رواني مي روند.

ارادت مردم ايران به خاندان عصمت و طهارت بود كه باعث شد بدترين فتنه سي سال گذشته با سربلند بيرون آمدن ايشان به انتها برسد؛ اتفاقات عاشورا و دهه اول محرم سال 1388 سنگ محكي بود كه نقاب چهره فتنه گران را فرو انداخت و معيار قضاوت نهايي مردم شد، آنچنان كه مردم با حضور در راهپيمايي 9 دي به دشمنان داخلي و خارجي نشان دادند كه اسلام، تشيع و حرمت خون شهيدان كربلا خط قرمز ايران اسلامي است.

 عمده حركت هاي سياسي رخ داده در جهان داراي يك پشتوانه سياسي - ايدئولوژيك است؛ پشتوانه اي كه گاه حالت مقطعي داشته و فقط جهت ايجاد يك موج احساسي- هيجاني براي بسيج مردم در راه ايجاد انقلاب يا اردوكشي خياباني صورت مي گيرد؛ در مواردي نيز اين پشتوانه سياسي- عقيدتي فراتر از يك مسئله مقطعي بوده و جزئي از ماهيت و چرايي يك حركت سياسي به حساب مي آيد، در اين صورت لطمه ديدن آن به معناي لطمه خوردن و خدشه دار شدن موجوديت مخلوق ناشي از حركت سياسي است.

اگر بخواهيم به نقش آفريني محرم و صفر در پاسداري از انقلاب اسلامي بپردازيم، بايد ماهيت انقلاب اسلامي را مورد بررسي قرار دهيم.

ريشه شناسي انقلاب اسلامي

انقلاب اسلامي برپايه يك مبارزه عقيدتي با سبكي از نظام سياسي كه ريشه 2500 ساله در تاريخ ايران داشت، شكل گرفت. انقلاب و حركت انقلابيون در يك ايدئولوژي غني ريشه داشت، راهي كه پيش از انقلاب اسلامي، جريان هاي سياسي مختلفي هم چون حزب توده، جبهه ملي، نهضت آزادي پيش گرفتند، اما عدم توفيق ايشان گوياي اين امر بود كه اين جماعات نتوانستند از نظر ايدئولوژيك آنچنان به اقناع مردم بپردازند كه مردم حاضر شوند به اعتراض عليه ارتش شاه دست بزنند.

   انقلاب اسلامي با تكيه اسلام  و با پشتوانه حضور1400 ساله مذهب تشيع در ايران، موفق به سرنگوني رژيم شاه شد، اما به منظور اينكه از تاثير اين پشتوانه در حفظ و پاسداري از انقلاب اسلامي شناختي به دست آوريم، بايستي به تقسيم بندي نظام هاي سياسي از منظر پشتوانه عقديتي و تعريف جايگاه انقلاب اسلامي بپردازيم:

1.  انقلاب هاي غيرايدئولوژيك

پاره اي از انقلاب ها نظير انقلاب صنعتي، انقلاب فرانسه داراي تعريف و ماهيتي ايدئولوژيك نيستند، بلكه در مسير مبارزه براي خود يك مرام نامه سياسي تعريف كردند و پس از مبارزه آن را تبديل به مسئله تفسير پذير و كاملاً سمبليك نمودند.

2.  انقلاب هاي ايدئولوژيك

دسته اي ديگر از انقلاب هاي سياسي از مسائل عقيدتي- سياسي به عنوان يك مرام نامه براي راه مبارزه استفاده نمي كنند، بلكه از اين امور به عنوان منشاء اثر نظام سياسي آتي استفاده مي نمايند. اما اين حركت ها بر اثر تحولات دروني، چرخش نخبگانداراي دو مسير  جداگانه در برخورد با ماهيت سياسي- عقيدتي خود مي شوند:

الف- پشتوانه مقطعي

برخي از انقلاب ها مانند انقلاب كمونيست چين، با وجود آنكه براي به حكومت رساندن عقيده خود رخ مي دهند، اما در چرخش روزگار از عقيده و ايدئولوژي شان عقب مي نشينند.

ب- پشتوانه ماهيتي

در پاره اي ديگر از حركت هاي سياسي، مسائل عقيدتي- سياسي يك امر مقطعي نيست كه با چرخش نخبگان و تحولات روزانه تغيير نمايد. در نظام برآمده از اين حركت ها، ايدئولوژي جزئي از ماهيت نظام سياسي شكل گرفته است و حذف تدريجي آن به معناي سقوط تدريجي حركت و نظام مي باشد.

عوامل وابستگي دوام و حيات انقلاب اسلامي به نقش آفريني محرم و صفر

 انقلاب اسلامي ايران مانند انقلاب چين يك حركت سياسي مقطعي نيست بلكه امور سياسي- عقيدتي ريشه در ماهيت و چرايي اين نظام سياسي دارد و از اين رو مهم است كه تصويري از عوامل وابستگي دوام و حيات انقلاب اسلامي، به نقش آفريني محرم و صفر به دست آوريم.

1.  ريشه ديني نظام

نظام اسلامي ايران، نظامي است كه در امتداد مبارزه خير عليه شر شكل گرفته و هدف و چيستي خود را بر پايه حركت بر مسير دستورات و آرمان هاي شرعي- مذهبي قرار داده است. فارغ از مسائل مبنايي و مقدماتي، ساختار سياسي رسمي نظام ايران نيز به گونه اي  داراي نمايه مذهبي است، رأس الخيمه سياست رسمي ايران مقام ديني ولايت فقيه است كه بايد از بين علماي ديار توسط خبرگان رهبري كه مجتهدين و روحانيون شيعه تشكيل دهنده آن هستند، انتخاب شود.

نوع و چهارچوب قوانين عادي ايران نظير قانون كيفري و قانون مدني(بالاخص در ابعاد ارث، شهادت، قانون خانواده و ...) داراي ريشه و منشاء اثر مذهبي هستند، حتي در قانون اساسي ايران نيز به عنوان قانون اعلاء يا همان قانون مادر نيز به شريعت اسلام و پاسداشتن از قوانين شريعت و آرمان هاي ديانت تاكيد شده است، تا جايي كه ديانت اسلامي و مذهب تشيع به عنوان اصلي الي الابد و لاتغيير منظور گشته و اكثريت مطلق جمعيت انساني ايران نيز طي دو همه پرسي سراسري بر آن صحه گذاشته اند.

فراي اين موضوعات ريشه تاريخي انقلاب اسلامي ايران در حركت روحانيت و اشخاصي چون آيت الله مدرس و امثال ايشان نهفته است كه شعار و سرلوحه رفتار سياسي- اجتماعي آنان، ديانت ما عين سياست ما و سياست ما عين ديانت ما، بوده است. از اين رو بايد در نظر داشت به طور طبيعي مسائل و شعائر مذهبي اسلام و تشيع بالاخص دو ماه محرم و صفر از جمله اساس و ريشه هاي انقلاب اسلامي ايران مي باشند.

2.  نقش آفريني محرم و صفر در پيروزي انقلاب اسلامي

محرم و صفر نقشي كليدي در اتصال علائق ملي ايرانيان به فرهنگ مذهبي دارند؛ تاريخ ايرانيان و مذهب تشيع به لحاظ تقدم حداقل1100 ساله تاريخ ايران بر اين مذهب داراي يك فاصله ذاتي هستند اما محرم و صفر بالاخص محرم و روزهاي تاسوعا و عاشوراي حسيني نقشي عمده در پيوند علائق ملي و فرهنگ مذهبي ايران دارند.

واقعه كربلا ،جهاد و مبارزه عليه ظلم و قيام مظلوم عليه ظالم جزء فرهنگ ايراني است و در آثار ملي ايرانيان چون شاهنامه فردوسي مثال هاي فراواني در اين باره به چشم مي خورد.

در حد فاصل اعتراضات مردمي بين سال هاي 1357- 1342 ماه هاي محرم و صفر و ايام خاص تاسوعا و عاشورا نقشي كليدي در جمع آوري و بسيج پايگاه اجتماعي انقلابيون جهت سرنگوني رژيم شاهنشاهي داشته است.

 اين ايام يك نقطه آغاز براي حركت بسيج مردمي و به راه انداختن سلسله اعتراضات و اعتصابات ملي جهت فلج كردن نظام طاغوت بوده است.

3.  ملاكي براي كارآمدي نظام

انقلاب اسلامي ايران با هدف حفظ ارزش ها و تحقق آرمان هاي اسلامي شكل گرفت، از اين رو استقبال يا عدم استقابل مردمي از شعائر مذهبي محرم و صفر نقشي عمده در حفاظت و صيانت از انقلاب اسلامي ايران دارد و در حقيقت نوعي آزمون در سطح ملي و فراملي است كه موفقيت انقلاب اسلامي در مسير نيل به اهدافش را به رخ جهانيان و خود ملت ايران مي كشاند.

4.  نقش محرم و صفر در نظام رواني- هيجاني جامعه

محرم و صفر نوعي مولفه در معادلات رواني- هيجاني ايرانيان است ؛ در حقيقت از آنجا كه اين ايام با تكيه بر مسائلي تعريف شده در ساختار خير و شر و با مضمون نبرد حق عليه باطل و بر سنت و شعائر ملي ايرانيان يعني قيام مظلوم عليه ظالم محوريت يافته اند، از اين رو گرامي داشت آنها نقشي مهم در حس حق طلبي و برائت از ظلم و ظالم در اذهان عمومي ايرانيان دارد.

 نقش آفريني محرم و صفر در جامعه فعلي ايران

با پيروزي انقلاب اسلامي و تحقق نظام اسلامي كه خواسته اصلي انقلاب و انقلابيون بوده است، نبايد اين تصور شكل بگيرد كه ديگر نيازي به برنامه عقيدتي- سياسي در راه مبارزه وجود ندارد. محرم و صفر پس از انقلاب به سبكي ديگر و در نقش رخدادي جهت ارزيابي موفقيت نظام اسلامي و نوعي ظرفيت كه هم مي تواند تهديد و هم فرصت باشد به ايفاي نقش مي پردازد.

 فرصت هاي محرم و سفر در قبال انقلاب اسلامي

بسته به قدرت نظام اسلامي در جهت هدايت و مديريت مراسمات محرم و صفر، اين ايام مي توانند در قالب فرصت ظهور پيدا كنند، در بخش ذيل به بررسي اين فرصت ها پرداخته مي شود:

در صورتي كه نظام اسلامي قدرت هدايت و مديريت آيين هاي محرم و صفر را به عنوان يك خواهش شرعي و مذهبي داشته باشد، اين ايام منشاء بركات و خير براي نظام خواهد بود و در واقع ظرفيتي است كه فرصت هاي بسياري را جهت تحكيم پايه هاي انقلاب اسلامي در بر خواهد داشت، فرصت هايي كه پاره اي از آنها عبارتند از:

1.  تثبيت الگوي ايراني در اذهان عمومي جهان اسلام

انقلاب اسلامي در سرتاسر جهان اسلام با عنوان حركتي سياسي جهت تحقق آرمان ها و ارزش هاي شيعي شناخته مي شود و پاس داشت مراسم و شعائر مذهبي در مرزهاي نظام برآمده از اين انقلاب و استقبال مردم تحت حكومت آن، به منزله موفقيت انقلاب اسلامي ايران در اذهان عمومي جهان اسلام بوده و منجر به تثبيت جايگاه بين المللي الگوي انقلاب اسلامي ايران در جهان اسلام و در نهايت پيش برد سياست صدور انقلاب مي گردد.

2. تقويت پايگاه اجتماعي نظام در داخل

انقلاب اسلامي با گذشت 35 سال از عمرش همواره در معرض بزرگترين هجوم نرم دشمنان در سطح جهان بوده كه توسط قدرت هاي غربي و اسرائيل هدايت مي شود.

در آماج شبيخون هاي فرهنگي و نرم يكي از اهداف دشمن، زدن زيرساخت هاي ايدئولوژيك انقلاب اسلامي است، از اين رو حمايت مردمي و استقبال عمومي از شعائر مذهبي بالاخص مراسمات محرم و صفر نوعي پاتك فرهنگي است و منجر به خنثي سازي اين حملات نرم مي گردد.

3. جلوگيري از هرگونه تزلزل در قشر مذهبي كشور به عنوان خاستگاه اصلي نظام اسلامي

خاستگاه اصلي انقلاب اسلامي، قشر مذهبي جامعه است كه حلقه اصلي و اوليه طرفداران انقلاب اسلامي و وفاداران به نظام را تشكيل مي دهند. اين قشر كه مطالبات و خواسته اصلي آنان شريعت و آرمان هاي مذهبي است، همواره به وضعيت و شرايط برقراري امور مذهبي و شرعي در سطح جامعه توجه مي كنند، از اين رو افت توجه عمومي به مطالبات مذهبي موجب دل زدگي آنان از نظام و افزايش توجه و استقبال از مطالبات مذهبي بالاخص محرم و صفر باعث تحكيم وفاداري آنان به انقلاب مي گردد.

4. ظرفيت بسيج مردمي در شرايط مورد نياز براي نظام

همان طور كه در بخش هاي مقدماتي ذكر شد محرم و صفر بالاخص ايام تاسوعا و عاشوراي حسيني يك نقطه عطف تحولات اجتماعي- خياباني است. در حقيقت رخ دادهاي مذهبي اين ايام به واسطه به خيابان آمدن مردم براي عزاداري، اين فرصت را براي نظام ايجاد مي كند كه با هدايت هدفمند آنان بتواند سيل مردم در خيابان ها را عليه جريان هاي داخلي و يا تهديدات خارجي رهبري نمايد.

5. تقويت موضع نظام در نبرد نرم

نظام اسلامي ايران يك نظام مذهبي است كه ديانت و سياست را يكي مي داند، از اين روست كه دشمنان آن نيز حملات خود را در عرصه جنگ نرم عليه مسائل مذهبي و شرعي متمركز كرده اند، از اين رو پاس داشتن اين ايام در شأن خود باعث تقويت موضع نظام در جنگ نرم مي شود.

6. تقويت ساختار مذهبي جامعه

فراي تهديدات نرم عليه ساختار مذهبي ايران كه شاكله نظام اسلامي است، بايد در نظر داشت كه به مرور زمان و هضم شدن بشريت در مدرنيسم باعث خواهد شد كه جوامع انساني نسبت به شعائر مذهبي تسامح و تساهل به خرج دهند و به عبارتي افراط و تفريط كنند، از اين روست كه ايام محرم و صفر و برپايي درست و صحيح آئين هاي آن، موجب تقويت ساختار مذهبي كشور مي گردد.

دوام انقلاب اسلامي و ايستادگي آن در برابر انواع منازعات سخت و نيمه سخت و نرم، كارشكني هاي داخلي و خارجي و سربلند خارج شدن آن مديون وفاداري و تمسك به قيام اباعبدالله بوده و خواهد بود؛ از اين رو رشادت هاي رزمندگان اسلام در دوران دفاع مقدس صرفاً با نگاه به عاشورا و كربلا صورت گرفت و نه نگاه به تخت جمشيد يا ايوان مدائن و نه حتي شاهنامه.

بر اين اساس دشمنان خارجي و داخلي نظام اسلامي به خوبي درك كرده اند كه توسل و تمسك به قيام سيدالشهداء عليه اسلام رمز دوام و بقاي انقلاب اسلامي است، به همين منظور است كه در سال هاي اخير به شدت بر روي اين موضوع تمركز كرده و قصد ايجاد انحراف در عزاداري ها به هر نحو ممكن را دارند.

در بعد حكومتي نيز دور كردن مسئولان نظام از مدل عزت مدار ذلت ناپذير حركت اباعبدالله با زدن برچسب هايي نظير تندروي، بنيادگرايي، خشونت طلبي، جنگ طلبي و ... از جمله راه كار دشمنان خارجي و دوستان نادان داخلي است.

ارتش آمريكا مدتهاست كه بر مساله نقش عاشورا در انقلاب اسلامي تحقيق و مطالعه مي كند كه يكي از گزارشهاي آن پيشتر در مشرق منتشر شد.

در اين گزارش كه باپشتوانه مالي ارتش آمريكا تهيه شده است مساله كربلا به مثابه يك "روايت" بررسي شده و استراتژي مقابله با نظام اسلامي با استفاده از حادثه كربلا تبيين شده است.